تا به کی در خم زلف تو پریشان باشیم
دین ودلباخته وبی سروسامان باشیم
گاه بنشینی وما اشک به دامان ریزیم
گاه برخیزی و ما دست به دامان باشیم
بی تو وبا تو محالست گرفتن ارام
ما که بایست بهر حال پریشان باشیم
.......
.......
کاش از مهر جمالت دل ما می افروخت
تا چو الفت به رخ ماه تو حیران باشیم
omidvaram oon kasi ke enghadr barash arzesh ghaeli vaghean liaghate toro dashte bashe