لحظه هاست که آدمی را هیچ و پوچ می کند
لحظه هاست که انسان را خسته و فرسوده از زندگانی می کند
لحظه هاست که عمر انسان را به پایان می رساند
و لحظه هاست که انسان را فریب می دهند
بیاید از پس لحظه ها بگریزیم
به امید لحظه بعدی زندگی نکنیم
اینگونه بیاندیشیم که انگار لحظه بعدی پس راه ما نیست
. . . و از همین لحظه لذت ببریم نه لحظه بعدی
وبلاگ خیلی رومانتیکی دارید در ضمن در لحظه زیستن
بدون امید به آینده عین پوچی ست
سلام!
دقیقا خاموشیت را درک می کنم. کسی خاموشی تو را متهم نیست.
ما همه سینه هامان مالامال درد است.
It's indeed very nice...I like blue rather than red...So all of my web ia covered with blue......I like it~~
در لحظه با انگیزه باید بود .
سلام
خوبی؟
من از شیراز نیستم این شماره دکتر هست.
اگر امید نباشه نمیشه از لحظه ها لذت برد. امید هم مال آینده است
این شعرو یه جا خوانده بدم کجا؟؟؟(نغمه)فکر کنم
به من سر نزن وبلاگم زیاد جالب نیست