ای مرغ آفتاب
،با خود مرا ببر به دیاری که همچو باد
،آزاد و شاد پای به هرجا توان نهاد
گنجشک پر شکسته ی باغ محبتم
؟تا کی در این بیابان سر زیر پر نهم
با خود مرا ببر به چمنزارهای دور
.شاید به یک درخت رسم نغمه سر دهم
من بی قرار و تشنه ی پروازم
تا خود کجا رسم به هر آوازم
فریدون مشیری