فصلِ دیگر

،بی‌آن که دیده بیند
	در باغ

احساس‌می‌توان کرد
در طرحِ پیچ‌پیچِ مخالف‌سرایِ باد

یاءسِ موقرانه‌یِ برگی که
	بی‌شتاب

.برخاک می‌نشیند

بر شیشه‌هایِ پنجره
	آشوبِ شبنم است

.ره بر نگاه نیست
.تا با درون درآیی و در خویش بنگری

با آفتاب و آتش
	دیگر

،گرمی و نور نیست

تا هیمه‌خاکِ سرد بکاوی
	در
		،رویایِ اخگری

،این فصل دیگری‌ست

که سرمای‌اش
	از درون

درکِ صریحِ زیبایی را
	،پیچیده می‌کند

یادش به‌خیر پاییز
	با آن

توفانِ رنگ و رنگ
	که برپا

!در دیده می‌کند

هم برقرارِ منقلِ ارزیزِ آفتاب

خاموش نیست کوره
	:چو دی‌سال

خاموش
خود
!من‌ام

:مطلب از این قرار است

چیزی فسرده است و نمی‌سوزد
	امسال

در سینه
!در تن‌ام