واعظان کاین جلوه در محــراب و منبر میکنـــند
چون بخلوت میـــــــروند آن کار دیگر میکنـــــند
مشکلی دارم ز دانشمنــــــد مجلس باز پرس
توبه فــــرمایان چرا خود توبه کمتر میکنـــــــند
گوییـــــــــــــا باور نمیــــــــــــــدارند روز داوری
کاین همـــه قلب و دغل در کار داور میکنـــــند
بنده پیــــــــــــر خراباتم که درویشــــــــــان او
گنج را از بی نیـــــازی خاک بر سر میکنــــــند
یارب این نو دولتــان را با خر خودشان نشـــان
کاین همه ناز از غلام ترک و اســـتر میکنــــند
بر در میخــــانه عشق ای ملک تسبــیح گوی
کاندر آنجــــــــا طینت آدم مخـــمر میکنـــــــند
حسن بی پایان او چنــــدانکه عاشق میکشد
زمره دیگر به عشق از غیب سر بر میکنــــــند
ای گدای خانقـــــــه بر جه که در دیر مغـــــان
میدهنــــــــــد آبی و دلهـــا را توانگر میکنــــند
خانه خالی کن دلا تا منــــــــزل سلطان شود
کاین هوسناکان دل و جان جای لشکر میکنند
صبحدم از عــرش میآید خـــروشی عقل گفت
قدسـیان گویی که شعــر حافظ از بر میکنـــند
آدم شدن.....قبلا شنیده بودم که می گفتند.....یکی بود یکی نبود........